کد مطلب:27925 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:125
علی برای من، به منزله هارون برای موسی است. او (و نه كس دیگری از خانواده ام) برادر من است و برای هیچ كس روا نیست كه در مسجدم با زنان بیامیزد، جز علی و فرزندانش. پس هر كه را ناخوش می آید، به این جا - با دستش به شام اشاره كرد - برود.[2]. 472. تاریخ دمشق - به نقل از جابر بن عبد اللَّه انصاری -:پیامبر خدا آمد و ما در مسجد خوابیده بودیم. با شاخه خرمایی كه در دست داشت، به ما زد و گفت:«آیا در مسجد می خوابید؟ شایسته نیست در آن بخوابند». پس به شتاب، دور شدیم و علی علیه السلام نیز دور شد؛ امّا پیامبر خدا گفت:«ای علی! بیا. هر آنچه در مسجد برای من رواست، برای تو نیز رواست. آیا خشنود نمی شوی كه برای من، به منزله هارون برای موسی باشی، جز در پیامبری؟ سوگند به آن كه جانم در دست اوست، تو در روز قیامت با عصایت - كه از چوب تمشك است -، كسانی را از حوض من می رانی، آن گونه كه شتر غریبه را از آب می رانند. گویی كه جایگاه تو را نسبت به حوضم می بینم».[3]. ر. ك:ج 9، ص 455 (همسانی حقوق وی با پیامبر خدا در مسجد وی).
471. پیامبر خداصلی الله علیه وآله:برخی از مردم، دل آزرده گشته اند كه چرا علی را در مسجد جای داده ام. به خدا سوگند، من علی را به مسجد، داخل و آنان را از مسجد بیرون نكرده ام. خدایعز و جل به موسی علیه السلام و برادرش وحی كرد:«أَن تَبَوَّءَا لِقَوْمِكُمَا بِمِصْرَ بُیُوتًا وَ اجْعَلُواْ بُیُوتَكُمْ قِبْلَةً وَ أَقِیمُواْ الصَّلَوةَ؛[1] قوم خود را در مصر، در خانه هایی سكنا دهید و خانه هایتان را رو به قبله قرار دهید و نماز بخوانید» و به موسی علیه السلام فرمان داد كه كسی را در مسجدش سكنا ندهد و در آن، نكاح نشود و جز هارون و فرزندانش را به آن، راه ندهد.